Ciechanów ma dziś niemal tysiąc lat, najstarsze wzmianki pisane na jego temat sięgają roku 1065. Wczasach średniowiecznych był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego i do dziś można podziwiać okazałe zabytki naszego pięknego miasta.
Legendarny zamek to masywna, ceglana twierdza, która powstała w latach 1399-1429. Wyniesienie murów i wież warowni do obecnej wysokości nastąpiło na przełomie XV i XVI wieku. Zamek oprócz funkcji obronnej, spełniał także funkcję rezydencjonalną. Znajdował się tu m.in. skarbiec księcia Janusza II oraz kaplica książęca pw. św. Stanisława. W krótkiej historii zamku dowiadujemy się, że po śmierci ostatniego księcia mazowieckiego Janusza III, zamek został podarowany królowej Bonie.
W okresie potopu szwedzkiego oraz 1708 r. w czasie wojny północnej twierdza w Ciechanowie została poważnie uszkodzona. Po III rozbiorze Ciechanów wraz z zamkiem przypadł Prusom, natomiast od 1818 r. ruiny zamku stały się własnością rodu Krasińskich, którzy zaopiekowali się nim i przywrócili dawną świetność. Zamek przekazano w użytkowanie miejscowej straży ogniowej. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej zamkowy dziedziniec stał się miejscem koncentracji miejscowej ludności.
Po wojnie na zamku prowadzono liczne badania architektoniczne i archeologiczne. W latach 1979-86 przeprowadzono częściową restaurację warowni – nadbudowano mury i wieżę zachodnią, odsłonięto przyziemie części mieszkalnej (tzw. Domu Dużego) oraz zrekonstruowano jedną z gotyckich piwnic. Obecnie właścicielem zamku jest Marszałek Województwa Mazowieckiego, a zarządcą – Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie.
Bogata historia zamku zachęca do odwiedzin każdego Polaka jak również gości zza granicy. Jest punktem obowiązkowym przy zwiedzaniu centralnej części Mazowsza. Jest fundamentalnym zabytkiem w Ciechanowie.
Muzeum prowadzi różnego rodzaju działalność kulturową oraz wszelkie inne działania które, demonstrują kulturę wśród mieszkańców Ciechanowa i nie tylko. W muzeum można zobaczyć wystawy, wydawnictwa, katalogi wystaw, prace konserwatorskie, koncerty, warsztaty, prelekcje, odczyty, wykłady, imprezy plenerowe i lekcje muzealne. Od wielu lat muzeum organizuje imprezy plenerowe takich jak: „Zajazd Szlachecki”, „Przegląd Zespołów Przebierańców Zapustnych”, ”Kwiaty Ogrodów”, „Mazowieckie Majowe Muzykowanie”, „Spotkania z historią” i „Zamkowe podróże w czasie”, mających na celu zainteresowanie społeczeństwa wielopokoleniowego tożsamością kulturową.
Jedna z najbardziej niezwykłych wież ciśnień na świecie. To wieżowy zbiornik wyrównawczy zaprojektowany przez warszawskiego architekta Jerzego Michała Bogusławskiego w 1972r. przy współudziale konstruktora dr. Jerzego Wiblika, Stanisława Gajowniczka oraz Bohdana Szczeszeka. Technologię opracował inż. Stanisław Majkowski. Projekt opracowano w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Miastoprojekt Mazowsze w Warszawie przy współpracy Politechniki Warszawskiej.
Kościół wybudowany przypuszczalnie między 1511-1525 rokiem, konsekrowany w 1551 roku przez biskupa płockiego Andrzeja Noskowskiego (1547-1567). Główna świątynia parafialna dla Ciechanowa, miejsce sejmików szlachty mazowieckiej, podczas których często dochodziło do awantur, a nawet zabójstw. Uszkodzony w czasie wojen szwedzkich w 1657 r. oraz na początku wieku XVIII. W 1781 r. kościół częściowo wyremontowano (staraniem ks. Macieja Rydzewskiego).
Na początku XIX wieku świątynia wymagała jednak ponownego remontu (uszkodzony dach), dlatego też w 1804 r. zaprzestano odprawiania w niej nabożeństw, a życie parafialne przeniosło się do pobliskiego klasztoru augustianów. W 1807 r. opuszczony kościół został zajęty przez wojska Napoleona i przekształcony w piekarnię. Zniszczeniu i spaleniu uległo wówczas całe wyposażenie wnętrz. Kolejne remonty miały miejsce w latach 1821-1827 staraniem proboszcza Rajmunda Bagińskiego przy wydatnej pomocy finansowej gen. Wincentego Krasińskiego. W tym też czasie, 20 października 1822 r., sakrament bierzmowania przyjął tutaj syn kolatora – późniejszy poeta Zygmunt Krasiński. Kolejne prace remontowe trwały w latach 1876-1878 i 1913-1920 (drugi remont według projektu arch. Stefana Szyllera, staraniem ówczesnego proboszcza Remigiusza Jankowskiego). Ostatni większy remont świątyni miał miejsce zaraz po wojnie, w latach 1946–54.
Kościół późnogotycki, orientowany, murowany z cegły. Nieopodal kościoła, na szczycie grodziska, zwanego Farską Górą, wznosi się neogotycka dzwonnica wystawiona w roku 1889, w miejscu wcześniejszej, drewnianej. Obok dzwonnicy – figura Matki Boskiej z tego samego okresu. Uwagę zwraca także neorenesansowa plebania z 1890 r. (nadbudowana w 1979 r.) oraz dom parafialny z 1910 r. W pobliżu kościoła znajdują się także: drewniana organistówka i murowany kiosk na dewocjonalia (z pocz. XX wieku), a także współczesny ołtarz polowy wraz z pomnikiem św. Jana Pawła II.